Μου’πε πως άλλαξα για πάντα
Δεν θα με ξαναδεί ποτέ έτσι
Μου’πε πως γυρίσαν οι καιροί
Η νύχτα μου, πέταξε το πέπλο της
Μου’πε πως φόρεσε λευκά
Κλαίει μονάχη της και στεγνώνει
Μου’πε πως χαίρεται για μένα
Μια τελευταία νύχτα ήρθε
Μου’πε να σε προσέχω
Κώστας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Δεν πήγε στράφι ούτε άσκοπα που η ισόβια λατρεία μου για τη λογοτεχνία μ΄ έκανε:
Πιο τσιγκούνη στους ήχους και τις συλλαβές
Απ΄ όσο έγινε ο Μίδας για το χρυσάφι του.
Όσκαρ Ουάιλντ, de profundis