Δίπλα εδώ
του Βάρναλη η φωτιά ακόμα καίει
ένα θολό μυαλό που όλο κλαίει
Της Αθήνας η καρδιά κοντά τους σιγοσβήνει
μονάχη, χάνει τη ζωή μακριά απ' τα παιδιά της
έφυγαν όλοι σαν προφήτες του παρόντος
Σύντροφοι, γονείς και αδέλφια της χαθήκαν
το τέλος πλησιάζει έρημο και θλιβερό
θλιμμένο για το πλήγμα που θα δώσει
Τους νώθους γιούς της χαιρετά
τις κόρες τις παρθένες στην καρδιά
και λέει αντίο. Ελπίδα είναι τα παιδιά, και η κατάρα σας.
!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή