Τύψεις είναι οι ενοχές του ανθρώπου πως έκανε κάτι αντίθετα στην ηθική του υπόσταση, σε αυτό που του επιβάλει ο τρόπος που μεγάλωσε. Ξέφυγε, «έσπασε» τα δεσμά της καθημερινότητάς του και ένιωσε άλλος.Οι τύψεις μπορούν να σκοτώσουν, μπορούν όμως να οδηγήσουν και σε ατέλειωτες ώρες σκέψης. «Τι έκανα; Γιατί το έκανα;», σκέφτεσαι και από την μια στιγμή στην άλλη εναλλάσσεις την θέση σου από εκείνου του «θύματος», σε εκείνη του «θύτη». Και πάλι πίσω.
Τύψεις είναι η ανάγκη του ανθρώπου να νιώθει πως μια πράξη του είχε επιρροή, θετική ή αρνητική, σε έναν ή περισσότερους συνανθρώπους του. Είναι η επιβεβαίωση πως το άτομο επηρεάζει το σύνολο και το αντίστροφο.
Αλίμονο αν δεν υπήρχαν τύψεις. Γιατί τα μισά ποιήματα του κόσμου δεν θα γράφονταν ή θα καίγονταν πριν καν εκδοθούν.
Αλίμονο σ’ αυτόν που τύψεις δεν ένιωσε ποτέ του. Γιατί δεν ένιωσε ποτέ πως είναι η ευθύνη. Η ζωή.
Υ.Γ. Το παραπάνω πεζό είναι αφιερωμένο στον Γιάννη Ρ. Έναν άνθρωπο που γνώρισαν στις αρχές του 2005, στη δημοσιογραφική σχολή του ΑΝΤ1 και με τον οποίο αν και ποτέ δεν κάναμε παρέα καθημερινή, πιστεύω πως μοιραζόμαστε πολλά κοινά σε αυτή τη ζωή.
Κώστας
