wiki

Αποτελέσματα αναζήτησης

28/10/08

Τύψεις

Τύψεις είναι οι ενοχές του ανθρώπου πως έκανε κάτι αντίθετα στην ηθική του υπόσταση, σε αυτό που του επιβάλει ο τρόπος που μεγάλωσε. Ξέφυγε, «έσπασε» τα δεσμά της καθημερινότητάς του και ένιωσε άλλος.

Οι τύψεις μπορούν να σκοτώσουν, μπορούν όμως να οδηγήσουν και σε ατέλειωτες ώρες σκέψης. «Τι έκανα; Γιατί το έκανα;», σκέφτεσαι και από την μια στιγμή στην άλλη εναλλάσσεις την θέση σου από εκείνου του «θύματος», σε εκείνη του «θύτη». Και πάλι πίσω.

Τύψεις είναι η ανάγκη του ανθρώπου να νιώθει πως μια πράξη του είχε επιρροή, θετική ή αρνητική, σε έναν ή περισσότερους συνανθρώπους του. Είναι η επιβεβαίωση πως το άτομο επηρεάζει το σύνολο και το αντίστροφο.

Αλίμονο αν δεν υπήρχαν τύψεις. Γιατί τα μισά ποιήματα του κόσμου δεν θα γράφονταν ή θα καίγονταν πριν καν εκδοθούν.

Αλίμονο σ’ αυτόν που τύψεις δεν ένιωσε ποτέ του. Γιατί δεν ένιωσε ποτέ πως είναι η ευθύνη. Η ζωή.

Υ.Γ. Το παραπάνω πεζό είναι αφιερωμένο στον Γιάννη Ρ. Έναν άνθρωπο που γνώρισαν στις αρχές του 2005, στη δημοσιογραφική σχολή του ΑΝΤ1 και με τον οποίο αν και ποτέ δεν κάναμε παρέα καθημερινή, πιστεύω πως μοιραζόμαστε πολλά κοινά σε αυτή τη ζωή.

Κώστας

20/10/08

Χρόνια πολλά "Angie"


Η επόμενη ανάρτηση δεν θα είναι ποίημα κάποιου... ερασιτέχνη καλλιτέχνη, αλλά οι στίχοι ενός τραγουδιού που συγκλόνισε την ιστορία της μουσικής και άλλαξε για πάντα το ροκ. Όπως εξάλλου έκανε και το συγκρότημα που το δημιούργησε. Σαν σήμερα, πριν από 35 χρόνια, το κομμάτι "Angie" από τους Rolling Stones, ανέβηκε στο Νο 1 των Αμερικάνικων charts.


Angie, angie, when will those clouds all disappear?
Angie, angie, where will it lead us from here?
With no loving in our souls and no money in our coats
You cant say were satisfied
But angie, angie, you cant say we never tried
Angie, youre beautiful, but aint it time we said good-bye?
Angie, I still love you, remember all those nights we cried?
All the dreams we held so close seemed to all go up in smoke
Let me whisper in your ear:
Angie, angie, where will it lead us from here?
Oh, angie, dont you weep, all your kisses still taste sweet
I hate that sadness in your eyes
But angie, angie, aint it time we said good-bye?
With no loving in our souls and no money in our coats
You cant say were satisfied
But angie, I still love you, baby
Evrywhere I look I see your eyes
There aint a woman that comes close to you
Come on baby, dry your eyes
But angie, angie, aint it good to be alive?
Angie, angie, they cant say we never tried


Το τραγούδι "Angie" πρωτοεμφανίστηκε στον δίσκο του συγκροτήματος "Goats Head Soup" ως κομμάτι νούμερο 5 στον πρώτο δίσκο. Στο τραγούδι συμμετέχει ο Νίκι Χόπκινς, διάσημος Άγγλος πιανίστας. Το "Angie" παρέσυρε μαζί του στην κορυφή των charts και ολόκληρο τον δίσκο, λίγες εβδομάδες μετά την κυκλοφορία του.

Κώστας

19/10/08

Σιωπή


Σου ΄ταξα να γράψω ένα ποίημα·
μα δεν ξέρω πώς
δεν είμαι ποιητής.
Εκείνο που σου ΄ταξα
μου το ΄δωσες εσύ
γι΄ αυτό όταν σωπαίνω
να ξέρεις ότι οι λέξεις
στήνουν χορό στο στόμα μου
και θέλω να τις κρατήσω
για μένα από σένα.

τ΄β΄

17/10/08

Ο Άνθρωπος



Γεννήθηκα για τον πόλεμο
Πέθανα για την ειρήνη
Μίσησα από αγάπη
Αγάπησα κάποιον εχθρό μου

Είμαι άνθρωπος
Οι αντιφάσεις με δημιουργούν
Με συντηρούν στον κόσμο μου
Που ουσιαστικά είναι δικός τους

Φαίνομαι ένα τίποτα
Κι όμως είμαι τόσα πολλά
Ένα ζώο χωρίς νύχια γαμψά
Με μυαλό ξυραφένιο

Είμαι άνθρωπος
Είμαι αδύναμος
Είμαι ευαίσθητος
Είμαι ψυχρός


Κώστας

14/10/08

Στους μαύρους τοίχους

---------------------------------------------------------------------------------------

Έβλεπα το λευκό του πρόσωπο στο μαύρο φόντο.
Ένα δωμάτιο με μαύρους τοίχους και ένα άσπρο τραπέζι.
Εκεί ήταν καθισμένοι οι δικαστές και με κοίταζαν.

«Κύριε Α. δικάζεστε για το φόνο που πράξατε πριν 40 μέρες, τι έχετε να πείτε;».
Τους κοίταξα με μάτια έτοιμα να βουρκώσουν.
«Το ομολογώ», είπα, «εγώ το έκανα, αλλά δεν είχα άλλη επιλογή».
Ο άντρας στο κέντρο κοίταξε την γυναίκα δίπλα του.

Εκείνη γύρισε και με κοίταξε. «Γιατί το κάνατε»; Μου είπε.
«Ήταν δυστυχισμένος. Δεν γνώρισε φίλια, έρωτα, αναγνώριση. Δεν ήξερε τι άλλο έκανε εδώ, με κοίταζε κάθε πρωί με δακρυσμένα μάτια. Δεν άντεχε. Δεν άντεχε την μοναξιά», αποκρίθηκα.

«Σας είπε ποτέ ότι ήθελε να πεθάνει;» με ρώτησε ο άντρας.
Έσκυψα το κεφάλι και έγνεψα ένα όχι.
«Άρα είσαι ένας ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ», μου φώναξε.
Δεν ήξερα τι να απαντήσω.
«Κύριε Αυτόχειρα. Καταδικάζεστε να παραμείνετε μόνος σε αυτό το δωμάτιο μέχρις ότου συνειδητοποιήσετε τι του στερήσατε.»

Έμεινα μόνος ανάμεσα στους μαύρους τοίχους. Πάλι. Πάλι με άφησαν όλοι. Ούτε εδώ δεν μπόρεσα να βρω αυτό που ήθελα.

Αχ και να μπορούσα να τους ειδοποιήσω όλους.
Να τους προειδοποιήσω να μην κάνουν το λάθος να αδιαφορούν.
Θα υπήρχαν λιγότεροι καταδικασμένοι.


Σημ: Ευχαριστώ τον φίλο μου Χρήστο για το πρώτο κείμενο των "Ποιητών της Σκιάς".