Γεμάτες οι
καρδάρες με το γάλα
να τις κλωτσάς
μακριά σαν τον εξαποδώ
ελπίδα
γεμάτες. Οι χαμένες σου ευκαιρίες.
Σε δεύτερη
μοίρα, πίσω απ’ το φως
οι συμβουλές
να μοιάζουν με σκιές
σαν Φαρισαίοι
οι αγαπημένοι
μόνη λύτρωση ο
Χάρος.
Το ταξίδι δεν
τελειώνει στο θάνατο.
Στον Αχέροντα
ξεκινάει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Δεν πήγε στράφι ούτε άσκοπα που η ισόβια λατρεία μου για τη λογοτεχνία μ΄ έκανε:
Πιο τσιγκούνη στους ήχους και τις συλλαβές
Απ΄ όσο έγινε ο Μίδας για το χρυσάφι του.
Όσκαρ Ουάιλντ, de profundis