wiki

Αποτελέσματα αναζήτησης

20/6/09

Life is li(f)e

Σήμερα λέω να γράψω μερικά πολύ ξεκάθαρα πράγματα. Ίσως υπερβολικά. Μερικές σκέψεις που ταλαιπωρούν το μυαλό μου εδώ και καιρό και έχω ανάγκη να τις γράψω απλώς και κατ’ επέκταση, τις μοιράζομαι μαζί σας.

Προσωπικά, ανέκαθεν είχαν επίγνωση πως η ψυχική μου ισορροπία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το σεξ. Είναι κάτι το οποίο έχω αποδεχθεί και ζω με αυτό. Ωστόσο, από τότε που ζω συνειδητά στον κόσμο αυτό, περίπου από τα 12-13 μου δηλαδή, νιώθω να δέχομαι (και οι γύρω μου μαζί μου) τόσες πολλές πιέσεις, διαφόρων ειδών από πολλές πλευρές.

Συνέπεια αυτού, είναι να καταναλώνω περισσότερο χρόνο ώστε να αντιμετωπίζω αυτές τις πιέσεις ώστε να μην μου σπάνε τα νεύρα. Συνέπεια της συνέπειας, είναι να μη ζω τη ζωή μου όσο ανατρεπτική όσο την φαντάζομαι και να έχω εξελιχθεί σε μια προσωπικότητα που έχει περισσότερες κοινωνικές άμυνες από αυτούς που κατακρίνει πως είναι ανασφαλείς.

Με λίγα λόγια: δεν έχω καν τον χρόνο να ηρεμήσω και να βρω έναν άνθρωπο για να περάσω λίγο καλά μαζί του.

Και στον ελάχιστο αυτό χρόνο που προσπαθώ να βρω κάτι τέτοιο, συναντάω μπροστά μου απροσπέλαστα τείχη τα οποία δεν διαλύονται με τίποτα και δεν σου επιτρέπουν να έχεις πρόσβαση στο οτιδήποτε. Αυτό δεν συμβαίνει με ανθρώπους (γυναίκες κυρίως) του ίδιου στιλ, όμως πάντα συνέβαινε με διαφορετικούς ανθρώπους.

Παρατηρώ μια γενικότερα σκληρή αντιμετώπιση των πραγμάτων από πλευράς τόσο των γυναικών όσο και των αντρών. Σαν οι πρώτες να θεωρούν τους εαυτούς τους έπαθλα των δεύτερων για την προσπάθειά τους να τις κατακτήσουν και οι δεύτεροι να αποδέχονται αυτή τη μοίρα και όταν τις καταφέρνουν; Μένουν μαζί τους και τις μεταχειρίζονται με τέτοιο τρόπο που αυτές φεύγουν και ο άλλος ξεκινάει από την αρχή, χωρίς να έχει μάθει από το τραγικότατο λάθος του.

Τα πράγματα στον πλανήτη αυτόν είναι ίσα για όλους. Κάποτε οι γυναίκες διεκδίκησαν ισότητα με τους άντρες. Πολύ καλά έκαναν. Είναι άνθρωποι. Το ίδιο είδος. Τα ίδια χαρακτηριστικά και οι ίδιες ακριβώς ανάγκες. Όλοι είναι ίσοι για όλους.

Βλέπεις μια γυναίκα η οποία είναι ελεύθερη και πλησιάζει στην ηλικία που τα περιθώρια για το… χρέος της στο είδος, το παιδί, στενεύουν. Τρέμει στην ιδέα πως θα πεθάνει χωρίς να γίνει μάνα. Παντρεύεται κάποιον περισσότερο από ανάγκη παρά από αγάπη και γνώση. Γίνονται μανάδες κοριτσιών που θα γίνουν ίδιες με αυτές ή αγοριών που θα γίνουν ίδια με αυτό που θα γράψω παρακάτω.

Το ίδιο ισχύει και για τους άντρες. Βρίσκουν μια γυναίκα που έχει ανάγκη, κάνουν παιδιά μαζί της όμως καταλήγουν να τρομάζουν και να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους, αφήνοντας αγόρια να μεγαλώσουν χωρίς το πρότυπο του άνδρα στο σπίτι.

Κοινωνίες με ανασφάλειες και άμυνες, που έχουν ανάγει σε επιστήμη τον γεννετικό κώδικα του ανθρώπου και τα ένστικτά του τα έχουν μετατρέψει από απλή επιβίωση σε αυτό που ονομάζουν ποιότητα ζωής ή για τους πιο λόγιους, ευ ζην.

Η πουτάνα η ζωή είναι απλή. Χρειάζεσαι μερικές ώρες ύπνου, μερικές ώρες σεξ και μερικές ώρες συζητήσης, φαγητού και «εκπαίδευσης» των παιδιών σου.

Αυτό είναι η ζωή του ανθρώπου γιατί δεν διαφέρει σε τίποτα από τα ζώα, παρά μόνο στο ότι ανέπτυξε τον εγκέφαλό του αρκετά που δημιούργησε περισσότερα προβλήματα, από ότι λύσεις.

This is fucking life και τίποτα παραπάνω.

Καλημέρα.


Κώστας

2 σχόλια:

  1. Το έχω διαβάσει λίγες ώρες μετά που το έγραψες.. από κείνη τη μέρα το διαβάζω 2-3 φορές.. φαντάζομαι να καταλαβαίνεις το γιατί έτσι; ΠΡΟΧΩΡΑ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πέστα Χρυσόστομε....
    εε καλά μην κάνεις ετσι
    Κώστα ήθελα να πω

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δεν πήγε στράφι ούτε άσκοπα που η ισόβια λατρεία μου για τη λογοτεχνία μ΄ έκανε:
Πιο τσιγκούνη στους ήχους και τις συλλαβές
Απ΄ όσο έγινε ο Μίδας για το χρυσάφι του.


Όσκαρ Ουάιλντ, de profundis