Κοίτα να δεις σε τι εποχές φτάσαμε. Να φτάνεις 22 και να ανησυχείς αν η ζωή σου είναι μπροστά σου ή αν αρχίζεις να την αφήνεις πίσω σου…
Δεν υπάρχει λόγος να ανησυχώ για τις ηλικίες… Προφανώς. Το μοναδικό που πραγματικά προσφέρουν τα γενέθλια, εκτός από μια εξαιρετική αφορμή για ένα πολύ καλό session Dungeons and Dragons και πολλά ποτήρια μαυροδάφνης, είναι ένα κίνητρο για περισυλλογή.
Επειδή σαν σήμερα πριν από 22 χρόνια ήρθα στον κόσμο τούτο, αλίμονο σας δηλαδή, λέω να προσπαθήσω μια περισυλλογή. Έναν απολογισμό με το δικό μου, συνηθισμένο περίεργο στιλ πλέον.
Σε αυτά τα 22 χρόνια που κοιτάζω τον κόσμο με τα μάτια μου, είδα:
Ανθρώπους να χτίζουν
Ανθρώπους να διαλύουν
Ανθρώπους να γελάνε
Ανθρώπους να κλαίνε
Ανθρώπους να φωνάζουν
Ανθρώπους να είναι ήρεμοι
Ανθρώπους να ερωτεύονται
Ανθρώπους να χωρίζουν
Είδα ακόμη και νεκρό, όμως το συγκεκριμένο πρόσωπο θα είναι για πάντα στα μάτια μου μια Αγία. Με Α κεφαλαίο κι ας μην υπάρχουν άγιοι…
Επίσης, συνάντησα:
Ανθρώπους εξαρτημένους
Ανθρώπους ανεξάρτητους
Ανθρώπους περίεργους
Ανθρώπους χαλαρούς
Ανθρώπους ιδιόρρυθμους
Ανθρώπους με ελεύθερο πνεύμα.
Είναι πραγματικά εντυπωσιακό τι μπορούν να σου προσφέρουν 22 χρόνια μπροστά στον καθρέφτη.
Υ.Γ. Ευχαριστώ όλους όσους μου ευχηθούν χρόνια πολλά και όλους όσους θελήσουν να το κάνουν αλλά το ξεχάσουν ή δεν μπορέσουν. Ακόμη και αυτούς που ξέρουν πως έχω γενέθλια και δεν έστειλαν, τους ευχαριστώ που το θυμήθηκαν και που δεν έστειλαν, γιατί ξέρω πως ήμουν αρκετά αποφασιστικός και ειλικρινής, ώστε να κάνω και «εχθρούς».
:) Χρονια πολλα κι από εδώ:) Μονά ζυγά τα παλεύουμε:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλι
Η μαμά Αλέκα