Κώστας, όχι Κωνσταντίνος!

Με αφορμή την ένδοξη (:P) ονομαστική εορτή μου, μονάχα μια ιστορία αρμόζει, αυτή που υπερήφανα λέει χρόνια τώρα η μάνα μου (σ.σ. Γεφυρισμοί).

Με βάφτισαν στον Άγιο Σπυρίδωνα στο Αιγάλεω, δεν ξέρω ημερομηνία, είχε πλάκα πάντως. Τραβούσα τα μούσια του παπά, έκλαιγα στο μικρόφωνο και τέτοια πράγματα. Έδωσα show.

Η απίστευτη ιστορία είναι ότι η τρελή (η μάνα...) επέμενε να ρωτάει τον παπά καθ' όλη τη διάρκεια της εβδομάδας που προηγήθηκε της βάφτισης αν γίνεται να με βαφτίσουν Κώστα και όχι Κωνσταντίνο.

Με φωνάζουν Κώστα, Κωστή, Κωστάκη κλπ. Ποτέ Κωνσταντίνο. Γιατί; Επειδή της θύμιζε το όνομα του βασιλιά. Πολύ σοφή επιλογή ομολογώ...

Χρόνια πολλά σε Ελένες, Κωνσταντίνους, Κώστηδες, Κωστάκηδες και λοιπούς, με υγεία, όρεξη για ζωή και αντοχή, όχι ανοχή! Δύναμη για όσα έρθουν!