Το πρωτοσέλιδο της "Sportime" μια ημέρα μετά την κατάκτηση του EURO 2004 από την Ελλάδα.Οι "Ποιητές της Σκιάς" επιλέγουν σήμερα να... αποβάλουν από πάνω τους την ιδιότητα του ποιητικού/καλλιτεχνικού ιστολογίου. Θέλουμε να σας ενημερώσουμε, για όσους δεν το γνωρίζατε, πως η ιστοσελίδα http://sportime.gr/ λειτουργεί και πάλι.
Η ιστοσελίδα είναι η ότι έχει απομείνει από την ιστορική εφημερίδα "Sportime", που έκλεισε λόγω οικονομικών προβλημάτων. Τόσο η έντυπη όσο και η ηλεκτρονική εφημερίδα, αποτελούσαν ανέκαθεν αγαπημένες επιλογές του δημιουργού των "Ποιητών της Σκιάς" και γιαυτο σας ενημερώνουμε πως το site έχει επανέλθει σε λειτουργία.
Υπήρξαν λέξεις
Το δυνατό και εκτυφλωτικό φως της λάμπας της γειτονίας έμπαινε από το παράθυρο, σχηματίζοντας στον καναπέ «σκιές» και φιγούρες απροσδιόριστες. Το ταλαιπωρημένο του μυαλό προσπαθούσε να ξεχαστεί, βρίσκοντας καταφύγιο σε ένα κακοστριμένο αλλά απολαυστικό τσιγάρα.
Μόνο ο ήχος των Scorpions είχε ανταπόκριση από τα αυτιά του, καθώς η ζωή του έμοιαζε να περνάει μπροστά από τα μάτια του με τη μορφή του καπνού του τσιγάρου. Προσπάθησε να σκεφτεί για ποιο λόγο ένας άνθρωπος θέλει να αφαιρέσει την ζωή του από το σύνολο. Οι δικαιολογίες που βρήκε, πολλές. «Δεν είμαι αρκετά γενναίος για κάτι τέτοιο», σκέφτηκε.
Πριν λίγες ημέρες ένας άλλος προσπάθησε να το κάνει και ίσως ζήσει τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του, έχοντας τριγύρω του ανθρώπους να πασχίζουν ώστε να μην το δοκιμάσει ξανά. Η ψυχή του έκλαψε όταν έμαθε πως κάποιος είναι τόσο γενναίος για να πάψει να ζει. Και όμως κάτι στο μυαλό του δεν πήγαινε καλά.
Σάστισε λίγο. Ας συγκρίνω τον θάνατο με τη ζωή. Μετά τον πρώτο όλα είναι ήσυχα˙ μάλλον πολύ ήσυχα. Η ψυχή περιπλανιέται στο άπειρο ή χάνεται˙ αν υπάρχει ψυχή. Η δεύτερη όμως απαιτεί πολλά περισσότερα. Πείσμα. Δύναμη. Αντοχή. Αγάπη. Μίσος. Κλάμα. Γέλιο. Τόσα πολλά, μέσα σε κάτι τόσο μικρό.
Μάλλον πρέπει να είσαι γενναίος για να ζεις και δειλός για να θες να πεθάνεις, κατέληξε. Τα νιάτα του δεν του επέτρεπαν τέτοιες σκέψεις. Ήξερε όμως πως δεν τον νοιάζουν οι άλλοι, αλλά μόνο ο εαυτός του. Εγωιστής χωρίς αυτοπεποίθηση, γεμάτος πνεύμα και όχι ύλη. Μόνος κατ’ επιλογή, μόνος στην ψυχή.
Κώστας
Ένα από τα μεγαλύτερα αποφθέγματα στην ιστορία της ανθρωπότητας ανήκει στον μεγάλο Ζαν Πολ Σαρτρ. Ο Σαρτρ έλεγε πως: «Κόλαση είναι οι άλλοι». Μια φράση που εύκολα πιστεύει κανείς πως την καταλαβαίνει όμως δύσκολα την συνειδητοποιεί.Οι άλλοι βρίσκονται καθημερινά γύρω μας. Άνθρωποι με τους οποίους συναναστρεφόμαστε καθημερινά, ανταλλάσουμε απόψεις, συζητάμε, διαφωνούμε, συνεργαζόμαστε, αγαπιόμαστε, κάνουμε έρωτα. Οι άλλοι…
Ο άνθρωπος, αντίθετα με τα υπόλοιπα είδη του πλανήτη, είχε την τάση από την αρχή της ύπαρξής του να αναζητά κάτι παραπάνω από τον ορίζοντα. Ότι έβλεπε, το κατακτούσε. Ότι φανταζόταν… έπρεπε να το δει!
Έτσι, αντί να προσπαθεί μόνος του να φτάσει πέρα από τον ορίζοντα, δημιούργησε κοινωνίες. Ομάδες που σκέπασαν τους φόβους του, ενίσχυσαν την ψυχραιμία του και έκαναν την ζωή του πιο δύσκολη από ότι φανταζόταν. Έκαναν την ζωή του όπως ακριβώς το εξέφρασε ο Σαρτρ με μια λέξη: Κόλαση!
Όσο περίεργο, μελαγχολικό ή τρομακτικό και αν ακούγεται, κόλαση είναι οι γύρω μας. Οι άνθρωποι με τους οποίους συναναστρεφόμαστε μας αναγκάζουν, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, σε σκέψεις οι οποίες τις περισσότερες φορές καταλήγουν να μετατρέπονται σε τύψεις για κάτι που δεν κάναμε. Και όλοι μας αποτελούμε την κόλαση για όλους μας!
Και όμως είναι τόσο πολύτιμη η βιώσιμη μοναξιά του ανθρώπου και τόσο ιδανική, που πρέπει κανείς να περιμένει μέχρι το θάνατό του για να την συνειδητοποιήσει.
Αν σκεφτεί κανείς πως οι άλλοι είναι κόλαση, τότε ο παράδεισος είναι ο θάνατος. Όταν η μονάδα αποχωρεί από το σύνολο, γίνεται ανεξάρτητη. Τότε, στις τελευταίες στιγμές της υλικής του ζωής, ο άνθρωπος μπορεί πραγματικά να καταλάβει την γαλήνη της μοναχικότητας.
Τότε αρχίζει να συνειδητοποιεί πως οι φωνές των γύρω του δεν θα απασχολούν πλέον τα αυτιά του και τη θέση τους θα πάρουν για λίγα δευτερόλεπτα, τιτιβίσματα πουλιών. Αγνές μορφές ζωής, χωρίς φθόνο, πάθος και ζήλεια.
Κώστας