Μπορούν να ζηλέψουν
Να φθονήσουν
Οτιδήποτε θελήσουν
Η καρδιά μου όμως εμένα
Σου ανήκει για πάντα
Κι όταν φτάσω τριάντα
Θα με κάνεις παιδί
Και θα μείνω κοντά σου
Μέσα στην αγκαλιά σου
Σαν ασπίδα μπροστά
Στην θολή σου ματιά
Η ψυχή μου δικιά σου
Είμαι μες την καρδιά σου
Με τα χέρια σφιγμένα
Θα της δώσω πνοή
Κι αν το δέρμα μια μέρα
Θα ζαρώσει σαν χώμα
Η ψυχή θα ριζώσει
Να του δώσει πάλι χρώμα
Και σε μια καρέκλα.
Ένα όμορφο πρωί.
Θα ταξιδέψουμε για άλλα μέρη.
Εκεί που το δέντρο και ο μοναχός
Αγαπιούνται από μακριά.
ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ. ΚΡΑΤΑ ΩΜΩΣ ΜΟΝΟ ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΟΝΣΕΠΤ5. ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΑΠ' ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΙΣ, ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΠΕΤΑ ΠΕΤΑ ΠΕΤΑ Ή ΜΑΛΛΟΝ ΚΡΑΤΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΡΑΤΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΡΑΤΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΔΙΑΜΌΡΦΩΣΕ ΣΕ ΠΟΙΗΜΑ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΡΟΜΕΡΗ ΙΔΕΑ ΟΠΩς Η ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΑΣ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙΣ ΥΠΕΡΟΧΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΕΣ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΕΤΣΙ - ΘΑ ΤΟ ΖΗΛΕΥΑΝ ΠΟΛΥ "ΦΤΑΣΜΕΝΟΙ":
ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΚΑΙ Ο ΜΟΝΑΧΟΣ
H ψυχή μου
είναι δικιά σου
Και είμαι μέσα
στην καρδιά σου
Κι ένα όμορφο πρωί
σε μια καρέκλα,
θα ταξιδέψουμε εκεί
που το δέντρο
και ο μοναχός
αγαπιούνται από μακριά.
:) :) :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
ΑπάντησηΔιαγραφή