Eyes of madness, an eternal black hole of expressions,
floating in the seas of particles, devouring, consuming, ending, sending to the forgotten
limbo of oblivion, where everything erased and forgotten lies.
A reaper of
existence, like a sphere of black water. With perfectly circular eyes filled
with the eternal rage of total annihilation. Stitched properly to keep locked
the enemies of glory, history and tradition.
The eyes and mouth of the endless
multiverse.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Δεν πήγε στράφι ούτε άσκοπα που η ισόβια λατρεία μου για τη λογοτεχνία μ΄ έκανε:
Πιο τσιγκούνη στους ήχους και τις συλλαβές
Απ΄ όσο έγινε ο Μίδας για το χρυσάφι του.
Όσκαρ Ουάιλντ, de profundis