Δυο πόδια ακούραστα
μάτια σκύλου μες το κρύο
Χέρια φτερούγες
ψιθυρίζει τραγούδια θλιβερά
η νύχτα.
Ζέστη του Δεκέμβρη
κρύα σπίτια
Γωνιές φίλων
κακές μνήμες έρχονται
και η μέρα.
Ήλιος λαμπρός
αιματοβαμμένος δρόμος
Εκκωφαντική σιωπή
άνθρωποι σαν κοράκια
σε γδέρνουν.
Φύγε.
μάτια σκύλου μες το κρύο
Χέρια φτερούγες
ψιθυρίζει τραγούδια θλιβερά
η νύχτα.
Ζέστη του Δεκέμβρη
κρύα σπίτια
Γωνιές φίλων
κακές μνήμες έρχονται
και η μέρα.
Ήλιος λαμπρός
αιματοβαμμένος δρόμος
Εκκωφαντική σιωπή
άνθρωποι σαν κοράκια
σε γδέρνουν.
Φύγε.
Κώστας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Δεν πήγε στράφι ούτε άσκοπα που η ισόβια λατρεία μου για τη λογοτεχνία μ΄ έκανε:
Πιο τσιγκούνη στους ήχους και τις συλλαβές
Απ΄ όσο έγινε ο Μίδας για το χρυσάφι του.
Όσκαρ Ουάιλντ, de profundis