Μια κάμπια… που έμεινε κάμπια

Είναι ο άνθρωπος
μια κάμπια
που δείχνει πεταλούδα

Ένα κουκούλι μαύρο
και τα φτερά του πεσμένα.
Μοιάζει νεκρός απ’ την αρχή

Σε μια πόλη φτωχική
γεννήθηκε μια κάμπια
και έτσι παρέμεινε

Μεγάλωσε καλά
όμως δεν είχε μέσα της
την ομορφιά εκείνη

Φτερά έβγαλε από πείσμα.
Πέταξε μακριά
Και χάθηκε

Όλοι ίδιοι μ’αυτήν
μα λίγοι το δέχτηκαν
και δεν ένιωθε μόνη

Μέσα της ήξερε
πως είναι πεταλούδα.
Μα δεν το πίστεψε ποτέ…

Χάθηκε απ’ όλους.
Τους μίσησε
Και πέθανε.

Για πάντα ελεύθερη.

Μια κάμπια… που παρέμεινε κάμπια.

Κώστας